elimden düşen pembe hayallerimle,
ayağıma takılan çakıl taşı umutlarımı alıp
atılıyorum yalnızlığımın kollarına.
artık hiç bir dal kalmadı tutunacağım.
aynalar bile reddediyor,
ağlamaktan şişmiş yüzümü yansıtmayı.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
