elimden düşen pembe hayallerimle,
ayağıma takılan çakıl taşı umutlarımı alıp
atılıyorum yalnızlığımın kollarına.
artık hiç bir dal kalmadı tutunacağım.
aynalar bile reddediyor,
ağlamaktan şişmiş yüzümü yansıtmayı.
dinlediğim her şarkı yalnızlığın farklı tonlarını hissettiriyor.
hiç biri de zerre kadar sarmıyor yaralarımı.
aklımın dallarına yuva kuran ne kadar ukde varsa
acımadan kanatıyor tutulmamış sözler karargahını
meraklanma ama...
hala bıraktığın yerde usulünce kanamaktayım sana.
akıllandım fakat...
tüm saatlerimi ayrılığa kurdum,
bundan böyle ne kendime ne de sana zerre kadar yokum.
hoşçakal tüm o bitmek bilmeyen sancılı gecelerimin katili
hoşçakal gidip gidip de dönmeyen katli vacip sevgili
Bizde Güzel Söz Çok da O Sözleri Hak Edecek Adam Yok Kurbanım..
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
