Hoşçakal Şiiri - Hasan Özünal

Bir kıyı kentinde
Güneşli bir günde
Dubaya bağlı bir kayık gibi
Bırakıp gitmeye elvermiyor gönlüm seni.
Ne var ki biz kırsalın çocukları
Suyu yerin yüz metre altından
Rızkımızı göğün beşinci katından
Hakkımızı da cephenin en ateşli sathından
Bir cihan harbi uğraşı ile almak zorundayız.
Bir limanın korunaklığında bekle
Bir yolcusunu bekleyen gemi
Ya da ölüsünü bekleyen bir mezar gibi
Yelkenlerin ve kolların açık
Gönlünü açık tut
Bir gülistan ya da bir lalezar gibi...