Hangi şehir hikayesine kahramanlık yapıyorsun şimdi. Hangi şehir seni o acılı bağrına bastı. Çıkmaz sokaklarda hangi ışığa doğru yol almaya çalışıyorsun kim bilir. Her nefeste biraz daha uzaklaştın benden. Gidiyorum dediğin günden beri yoksun bu Erzurum sokaklarında. Öylesine acı öylesine çekilmez ki sahi biz bu kadar yakınmıydık bu ayrılığa. Bu kadar kabulenmişmiydik biz acıları. Gidiyorum dediğin zaman Hiçmi canın acımadı. Sen gittikten sonra Erzurum çok değişti. Her şey anlamını yitirdi. Meğerse her şey seninle anlam buluyormuş. Hatırlıyormusun bir kış akşamı beraber yürümüştük lapa lapa yağan kar taneleri altında. Sokaklar sadece bizim sevgimize şahitlik ediyordu. Ellerimiz bir birine kenetli yürekler pırangalar vurmuştu sebepsizce. Gözlerimiz bir birinde boğulmuştu. Şimdi ise o sokaktan her geçtiğim zaman kıyametler kopuyor bedenimde. Kalabalık bu şehirde Yanlızlığı yaşıyorum. Gidişinden arta kalan hüzünlerimi sayamıyorum artık. Yorgunum yosun gözlü yorgunum artık sadece günlerimi sayıyorum. Bir gün yokluğun toprak olacak bedenime. Son bir isteğim var senden Gelirsen bu şehire toprak olmuş bedenime bir fatiha oku ne olur.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta