Hoşçakal Şiiri - Savaş Yıldırak

Örselemiş yağmurlu bir pazar gününün uğultusu beni odama mahkum etmiş adeta.
Gök görültüsüyle yağmurun sesi, kulak perdemin ardında sevişiyorlar sanki.
Penceremin camını kırbaçlayan yağmur damlalarına kilitleyen gözlerim, daha sonra senin bölük pörçük olmuş hayalinle birleşiyor.

Kirpiklerimin altına saklanıyor gözyaşlarımdan kaçan senin üşüyen hayalin,
senin yağmurlardan kaçıp saçak altlarına saklandığın gibi.
Bütün sokaklar,bütün insanlar ve bütün kuşlar benden kaçıyor.
Ben yalnızım, seninle aşk bekaretimi bozduğum günden beri.

Azılı bir eylül günüydü senin hüzünler büyüten yüzünü ilk gördüğümde.
Zaman çok ama çok kötüydü.
Her şeyden öte eylüldü!
Eylül! ! !
Sonu hüsranla biten nice büyük aşklara şahitlik eden eylül.
Kahhar insanların ekmeğine yağ süren eylül.
Herkesi ayrılığa davet ederken aşkı yüreğimin duvarlarına çivileyen eylül.

Eylül! ...Ayrılıkların,ihanetlern ve intiharların ayı.

Çocuktum korkuyordum.
Aşktan değil,
yüreğinin penceresiz hücrelerinde bir ömür boyu yaşamaktan korkuyordum.

Gerçekleşti bütün korkularım ve bütün düşündüklerim.
Ben seninle herşeyi yaşadım da, birtek mutluluğu göremedim.

Ve alev topuna dönüşen bu aşkın beni cayır cayır yakacağı daha o günden belliydi.
Okunan ezanların makamından,
şeker satan çocukların yüz ifadelerinden belliydi.
Babamın bitmez tükenmez nasihatlarından,
annemin tren istasyonlarında ardımda döktüğü gözyaşlarından belliydi.
Beni yedi kat semaya götürüp yıldızlarla tanıştıran bakışlarından,
gönül verdiğim takımın, Beşiktaş'in her oynadığı maçları kaybedişinden belliydi.

Şimdi oturup kareli defterime yüreğimin satır aralarında biriken bu aşk kırıntılarını yazarken,
seni gördüğüm o ilk günün üzerinden tam ''altı yıl'' geçtiğini farkediyorum.
Dile kolay, tam altı yıl...

Biliyorum, bu aşk nöbetlerimin sonu gelmeyecek.
biliyorum, yüreğimin fay hatlı sokaklarından ayak izlerin hiçbir zaman silinmeyecek.
Biliyorum, biz ne kadar bitti desek de hayatımızı toz duman eden bu aşk hiç bitmeyecek.

Ve yine biliyorum ki, hiçbir sebep hiçbir güzellik bizi bir araya getiremeyecek.
Çünkü ne senin bana dönecek bir yüzün var artık,
ne benim bundan sonra sana söyleyecek bir sözüm.
Hoşça'kal iki gözüm...
Hoşça'kal