Hoşcakal Şiiri - Şeref Ayazgün

Anladım ki bir rüya daha sona erdi.
İstemek, dilemek, sevmek yetmiyormuş demek ki
Değer vermek, kıymet bilmek, üzerine düşmek
Sıkıyormuş insanı, dediğin gibi…
Oysa daha bu başlangıçtı.
Daha yolun başıydı.
Daha çok sevecek,
Daha çok değer verecektim.
Gözümden sakınıp,
Canıma can edecektim.
Daha sevgimi göstermeden
Tüm ilgimi belli etmeden
Üzerine titremeden
Sıkıldıysan şayet,
Bu kadarı bile fazla geldiyse eğer,
Daha fazlasına zaten gerek yok.
Çay kaşığındaki sudan bunalan insan
Okyanus da yüzmeye zaten cesaret edemez.
Senin durumun da öyle oldu.
Daha ufacık ilgiden, ufacık sevgiden
Değer verip, üzerine titremekten
Hemen sıkılmışsın.
Bir de üstünü, git diyordun ya hani
Hani başka uğraşacak kimsen yokmu
Git başkasıyla uğraş diyordun ya…
Gidiyorum işte,
Tam da istediğin gibi.
Gidişimi, vazgeçişim sanma
Vazgeçmedim…
Ama bu kez, vazgeçmeyeceğim demiyorum.
Kendine iyi bak.
Görüşürüz de demiyorum.
Çünkü seni görünce
Küllenmiş duygularım Alevleniyor.
Ama hem seni görmekten,
Hem de görememekten korkacağım.
Senle değilim artık ama
Aklım sende,
Tabi bir süreliğine…
İyi bak kendine ve gülüşüne,
Görüşmemek dileğiyle.
Bana hiç gelmediğin,
Olduğun yerde kal.
Sevgini, ilgini ve gülüşünü de al
Hoşcakal.