Hoşçakal Şiiri - Kemal Ateş

Sebeplendim kıssanın hissesinden
Diliyorum ki sen de payını al
Ar tükenmeden iş işten geçmeden
Alevinle yanıp gittim hoşçakal

Boşa ıslandık nisan yağmurunda
Nefret saklıymış meğerse adında
Ufkumu yazan vicdanın yolunda
Kaderimi çizip gittim hoşçakal

Uğruna akan yaşlar gözümdeyken
Aşığım demek henüz dilimdeyken
Ayrılığın kalemi elimdeyken
Defterini dürüp gittim hoşçakal

Usandım sinirinden azarından
Kimbilir belki ürktüm nazarından
Öfke satılan çile pazarından
Yüreğimi alıp gittim hoşçakal

Simgesiydim sevdaya dik duruşun
Selamını almazlar şu sarhoşun
Ömür dedikleri bu varoluşun
Yıllarını biçip gittim hoşçakal

Ellerini aradım hep üşürken
Kumrulara özendim öpüşürken
Varlığına hasret çekip ölürken
Yokluğunu görüp gittim hoşçakal

Aşk rüyası hangi uykunun olsun
Kahramanıydım görülen kabusun
O ki hayat denilen okyanusun
Deryasından geçip gittim hoşçakal

Nedense taviz vermedin öfkenden
Hiç gün yüzü göremedim zulmünden
Her gece beste istiyordun benden
Güfteleri yazıp gittim hoşçakal