Hoşçakal Şiiri - Nuh Comba

yoktun geldiğimde
gelmemiştin buluşacağımız yere
gelmeyecek misin ey dost söyle
hangisi seni mutlu eder acaba
beklemek mi, bekletmek mi

madem gelmeyeceksin.
şu yorgun yüreğimi bitirmek mi maksadın
madem ya hepsin ya da hiç.
hiçliğinde çırpınıyorum yüzemiyorum
muammalar içinde her an boğuluyorum

varlığında yokluğunu düşündükçe
yokluğunda kanadı kırık turna misali
göçmek istiyorum uçamıyorum
her çırpınışımda yorulup düşüyorum
seni mutlu edecek mi bilemiyorum

madem gelmeyeceksin söyle
maksadın ızdırap vermek mi bilmiyorum
yaşamak buysa keşmekeş içinde dolanıyorum
geride kalan akvaryum güzeli birkaç anın var.
bakıyorum baktıkça gözlerim kararıp sararıyorum

sana hayatında mutluluklar diliyorum.
yolun açık olsun be dost işte bende gidiyorum
neyim kaldıki toplayacak kırık bir kalp yorgun bir gönül
giyecek birkaç buruşmuş elbise ve eski bir ceket
yamalı bir pantolon onu da bıraktım işte gidiyorum
ben giderken mazimi de unutup her şeyi silip
unutmaya çalışıp hayata alışacağım.

belki de gittiğim yerde tek başıma kalacağım
önceden olduğu gibi dünyada sen yaşa
senin varlığından bihaber olacağım

bedenim buz gibi.
yüreğim acıyor dindiremiyorum.
içimdeki dostluk alevini söndüremiyorum.
o yüzden neyim varsa bırakmadan alıyorum
mazimi ve akvaryum güzelimi
kalan ceket ve yamalı pantolonla yakıyorum
alevler yükseliyor uçuyor sana ait her şey
hayallerimde onda yandı aha bende kaçıyorum

ben mutsuzum sen böyle kalacaksan.
karşına çıkmayacağım hiç, sen mutlu olacaksan…
her şey senin olsun, yeni bir dünyam var artık
sanma ki kaçıyorum, ben yalnızlığa uçuyorum