Hoşçakal Şiiri - Müjdat Güven

çaresizliğin rıhtımındayım, iskelede gözlerim
sonsuzluğa yelken açmaya hazır gemilerim
son bir bakış son bir ümitle
ve çekiyorum gözlerimi usulca karadan
ne uğurlayanım var ne gitme diyenim
vakit, akşamüstü ama geceye yakın
ufukta belli belirsiz bir kızıllık

gidiyorum

acılar bir bir çöktü üstüme
hüzün sarayında bir bir yandı ışıklar
yüreğim umuda kapattı kapıları
ve anılar eğdi dallarımı hafiften
göz bebeklerimde sensizliğin izleri

gidiyorum

yüreğimdeki yangınla yakarak denizleri
bavuluma koydum bütün karanlıkları
ve yalnızlığı giyindim üzerime
bir avuç mutluluk bıraktım başucuna
yüreğimden güller kopardım senin için
aşk kokuyorlar buram buram, bizim aşkımız
gözlerinin içinde yitip giden aşkımız

belli ki

güle güle demeye varmadı dilin
oysa gitme! der gibiydi yaşlı mendilin
ve son kez ellerimde sıcacık elin
git demiştin, kıramam seni

gidiyorum

ağır ağır çıkarken kal diyemedin
yine de sen hoşçakal, hoşça kal göz bebeğim

( 2008, Van )