Hoşçakal Şiiri - Burhan Güler

Hoşçakal
Yürüdüğün yerlerde toz değil,
unutmak kalkıyor havaya.
Bir duvarın gölgesinde
adın kaldı
harfleri çatlamış bir slogan gibi.

Ben hâlâ o meydanda
bir kalabalığın susuşunu dinliyorum,
senin sessizliğini içinden geçiren.

Hoşçakal dedim,
ama bu kelimeye inanmıyorum artık.
Gitmek, bazen kalmanın başka bir biçimi,
biliyorum.

Bir kırlangıç dönse
kanadında biraz umut,
bir şiirin kenarında biraz isyan,
seninle buluşuruz belki yine
aynı rüzgârda.

Çünkü biliyorum,
her gidişin ardında
bir kavganın ıslığı kalır,
bir çocuğun gözlerinde direnen ışık.

Ve sen,
bir yürek kadar geniş bir sabırla
taşırsın bu ülkeyi,
suskun bir aşk gibi,
yaralı ama hâlâ kıvılcımlı.

Hoşçakal deme bana artık,
dünya dönüyor hâlâ,
ve biz
aynı döngüde,
aynı inadın kıyısındayız.

Burhan GÜLER