İzmitin sokaklarını adımlıyorum birbir...
Bedenimde bir ağırlık,
yüreğimdeki,Saklı kalanlar...
Aynı havayı solurken,
Bir hasret,bir adım ötede...
Sözlerim vardı saklı,
Fısıldadığım şimdi martılara,
Yorgunluklarda,
Sessizliğe bıraktım seni...
Gidiyorum şimdi,24:00 treni beklemekte,
Oysaki,o kadar çok kelimem vardı ki;
Yetiştirdiğim sana,
Hepsinin,hasatını verdim bir nefeste,
Denize,martılara,izmite,
Ulaştırsın diye sana ve şimdi gidiyorum,
Gece yarısı treninde,
Tek kişilik koltuğumda...
Seni sana emanet edip,
Geldiğim uzaklara...
Ve şimdi gidiyorum,
Merhaba dediğim şehirden,
çok uzaklara! ! !
Aydınlıklar sende kalsın...
Valizimde,karanlıkların...
Mutluluğun tohumları sende yetişsin...
Vuslatınkiler yüreğimde....
HOŞÇAKAL
26.12.08 20.07
Kayıt Tarihi : 21.1.2011 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aaahh o çekip gidişler yok mu, en güzel şiirleri yazdırırlar insana...
güzel şiirinizden ötürü sizi tebrik ederim.. yaşadığım şehire it güzel bir şiir okudum :)
(affınıza sığınarak istirhamım olacak sizden; ilk üç mısrayı bir daha kontrol eder misiniz, bağlantı sorunu var gibi geldi bana?)
Seni sana emanet edip,geldiğim uzaklara...
Ve şimdi gidiyorum,merhaba dediğim,
Şehirden,çok uzaklara,
Özlem, hasret dolu ayrılık. Ne kadar uzaklarda olsa da kişi, sevdiği yüreğinde yaşıyor. Yüreğinize, kaleminize sağlık. Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (3)