Hoşçakal Şiiri - Arif Bıçakcı

Bir toplumun içinde yapayalnızdım,
Bir duygu karmaşası içinde.
Sevgi mi, nefret mi, yalan bir sevda mı?
Bütün bunların hesabındaydım.
Seni kaybetmenin endişesinde
Boğuşurken seni bulmak istedim,
Ama sen hep varken olmadın!
Sana olan duygularımı ben de anlamadım:
Neydi onun adı: Kin mi, nefret mi, aşk mı?
Yoksa bunlar da senin gibi yalan mı?

Metanetimi kaybettim hayata karşı,
Dayanamıyorum artık yapay aşklara.
Ömrümüz sahtekarlıkla geçti birbirimize karşı,
Elveda desek artık; olmayan sevdalara.
Savursak mazide kalan bomboş hayatı,
Sen rüzgarlara, ben azgın dalgalara.
Hep çile, hep keder, hep hüzün bağladık.
Sendeki derin yara, bendeki hayat maskara.

Vakit geldi çattı be gülüm!
Hep istediğimiz o ayrılık vakti.
Kara mı, ak mı bilinmez ayrılığın.
Kimine kara, kimine ak, kimine vuslat vakti.
Hoşça kal demeden dön de git be gülüm!
Vuslatı olmaz hüzünle biten ayrılığın.
Bana maskara hayatın, sana yalnızlığın
Yolu göründü, hoşça kal mutluluklar be gülüm!
Arif Bıçakcı