Mezarına gonca gülü bırakıp
Hoşçakal diyorken öldüm bin kere
Bir avuç toprağı bağrıma basıp
Kendimi taşlara çaldım bin kere
Boynuma dolanmış hasretlik ipi
Her aşkta ıstırap bulur garibi
Rotası olmayan bir gemi gibi
Kendimi deryaya saldım bin kere
Tutuşup yansam da demedim ele
Külümü savurup vermedim yele
Dibi görünmeyen bulanık sele
Gözlerimi yumup daldım bin kere
Kara toprak seni benden alsa da
Gözlerim yüzüne hasret kalsa da
Özlemi bitirmek hayal olsa da
Ben seni kendimde buldum bin kere
Mevsime bakmadan kurudu bağlar
Bitmedi feleğin ördüğü ağlar
Vız gelir Ferhat ın deldiği dağlar
Ben gönül dağını deldim bin kere
Kayıt Tarihi : 12.7.2008 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygim ve selamimla
TÜM YORUMLAR (1)