Sararmış yaprak gibi,sallantıdayım.
Dokunsalar dalımdan kopacağım.
Dal dediğin ne ki, sensiz yok dayanağım,
Olsa olsa, güze kadar ayaktayım.
Sonrası.... sonrası yok, sokaktayım.
Sana bırakıyorum sokaklarını şehrin.
Yüreğimi de al, o senin emanetin.
Bıraktın ya..
Unuttun ya..
Terkettin ya...
Artık anlamı yok yaşamanın.
Hoşçakal bedenim..
Hoşçakal ruhum..
Hoşçakal dayanağım.
(2007)
Ayhan KibarKayıt Tarihi : 14.9.2007 17:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hoşçakal
![Ayhan Kibar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/14/hoscakal-164.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!