Hoşçakal Şiiri - Emel Cengiz

Gün özlemleri çoğaltıyor sensiz geçtiğinde
Neredeler, nasıllar beynimde dansettiğinde
Acı oturmuş da yüreğime, senden haber beklediğimde
Bugün mü gelecek, yarın mı?
Geçen zaman bu kadar acımasız mı?
Güneş yüzlümdün renk katarken hayatıma
Yeter artık!
Yalanlarınla beni oyalama
Gideceksen git..
Beni daha fazla yaralama
Sendin sakin limanım, sendin sığınağım
Sendin istediğim, arzuladığım
Sendin hiçbir şey beklemeden bağlandığım
Anlıyorum ki yalancı baharmış yakaladığım.
Tertemiz, apak bir sayfaydın yeni açtığım
Yalansız, riyasız, olduğu gibi yaşadığım
Bir türlü ifade edemedim istediklerimi
Söyleyemedim yüreğimde gizlediklerimi
Hep haklıydın, hep günahsız ve masum
Bilmiyorum ki ben de sende ne buldum?
Haketmedin beni..
Değmezdin, şimdi anlıyorum..
İşte bu yüzden yokolup, kahroluyorum..
Bir kez bile sözünde durmayı beceremedin
Sevginden vazgeçtim..
Bana hiçbir şey veremedin
Mutluluğu ararken delicesine geçen ömrümde
Acıları, mutsuzlukları tattım hep seninle
Tükenip yokolmak istemiyorum sahte gülüşlerinde
Gerçek sevgiyi aradım belki de sende
Sen vermeyi bilmeyen, hep isteyen bencil
Yeter artık!
Daha fazla tüketmeden, hayatımdan çekil!
Alışırım zor olsa da sensiz yaşamaya
Alışırım sensizlikte varolmaya
Çatlasa da yüreğim sessiz feryatlarla inlerken
Verdiğim sözü tutarım bilirsin, eğer istersem..
Sana söz, asla ihanet etmeyeceğim..
Sana söz senden başkasını sevmeyeceğim
Sana söz kimseye güneş yüzlüm demeyeceğim
Sen yüreğimdeki acım olarak kal
Elveda güneş yüzlüm, ebediyyen HOŞÇAKAL! ..