Hoşçakal Şiiri - Vedat Ali Kızıltepe

Yargılama benliğini
Sen değildin varlığımın sebebi
Biraz gülüşün belki!
Belki o kadar

Hatta yoktum ben
Çıldırsa da yüreğim
Yansa da alev alev
Benden değildi ateş
Tesadüf;
Temmuzdu aylardan
Hepsi o kadar

Ne tatlı şarkılar söyledi bülbül güle
Rengarenk kanatları ile
Belki gökkuşağı olurum yeryüzünün diye
Ne çok çırpındı
Lale, sümbül, dal
Ağaç yaprak toprak dile geldi
Selam durdu bu sevgiye
Sence;
Sence müsvedde şiirin
Kırık bir mısrasıydı sevda
Hepsi o kadar

Ben;
Seviyorum seni
Seviyorum seni
Seviyorum seni
Diye
Bir kez haykıramamak dünyaya
Bir kez fısıldayamamak kulağına
Ne çok acıttı içimi
Ben ne çok sevdim seni
Yar ben ne çok sevdim seni
Haklıydın!
Anla/ya/mazdın
Sence yanmak
Bir garip acı oyunu!
Hepsi o kadar

Yoruldu bir gün yürek
Hüküm aldı usundan
İsli puslu bir gece
Darağacına vurdu kendini
Kurşun sıktı şakağına
Uçurumlara saldı kendini
Hançer soktu bağrına
Gözün aydın
Sonunda oldu

Artık senden kalan
Islak kaldırımlarda
Güftesiz bestesiz bir ıslık sesi
Geceyi yırtar ensemde
Yalnızlığın çıldırtan nefesi
Olsun…

Sen;
Boş sayfaya yazılmış
Beyaz renkli anekdotlar
Hem;
“Rüyaydı belki”
Hoşçakal
Hoşçakal

Hepsi bu kadar...