Hoşçakal... Şiiri - Mehmet Özer

Bir sen vardın birde ben kocaman hayatta
Gonca güllerle dolu bahçemiz
Şarkılar söyleyen muhabbet kuşları
Koca çınar yanında yeni diktiğimiz söğüt
Yaprakları yemyeşil
Bahar kokusunu salıyor dünyaya
Her şey toz pembe
Her şey güzel
Her yer sıcak
Gökyüzü daha bir mavi
Deniz daha bir sakin
Arılar çiçekleri incitmeden
Topluyorlar polenleri
İnsanların yüzlerinde tatlı tebessümleri
Ve çocuk cıvıltıları
Şen mi şen
Ama
Bunlar hiç gerçekleşmeyecek olan
Bir hayalin parçaları
Ne ikimize ait olan bir dünya var
Ne de hayat bu kadar güzel
Ne sen benim sevgime layıksın
Ne de ben senin kayıtsızlığına
İnan istemiyor gözlerim
Bu kadar gözyaşı dökmeyi
Yada yüzüm bu kadar kasılmayı
O yüzden ne sen Leyla ol
Ne ben mecnun
Ne bahçemiz olsun
Ne de muhabbet kuşları
Sadece
Merhabanı eksik etme yeter
Bir tas tarhana
Sıcak ekmek
Bir baş soğan
Senden daha çok mutluluk veriyor
İnan
Aramıyorum tarhananın kokusunda tenini
Ekmeğin sıcaklığında ellerini
Ama ne zaman alsam eline soğanı
Hatırlıyorum senin için akıttığım
Tuzlu göz yaşlarımı
Git artık
Çık hayatımdan ve aklımdan
Ben sildim seni beynimde tuttuğum
Tüm kayıtlardan
Eğer beni de silebilirlerse hayattan
Kurtulurum bu aşkın ızdırabından
Hoşça kal şehir dilberi hoşça kal
Seni geçmişimde bıraktım
Ne olur dönme geri orda kal.