Hoşça Kal Kader,Hoşça Kal,

Ve akşam indiğinde,
Tepeler karanlığın elbisesini,
Giyindiği bir anda,
Bembeyaz saçları,
Omuzlarından göğsüne dökülen,
Yaşlı bir adam belirdi önümde.

Sağ elinde keskin bir tırpan,
Yavaşça seslendi kulağıma,
Barış seninle olsun dostum,
Şaşkın ve korku dolu,
Bakışlarımı görünce,
Ben kaderim dedi.

Ürkek bir sesle;
Ne istiyorsun benden ey kader,
Tanrıdan da korkmaz mısın?
Yaptığın eziyetler yetmedi mi?
Beni yaşamaktan soğutan,
Ölümü bana sevgili kılan,
Sen değil misin?

Beni kendi yalnızlığımla,
Yalnız bırak artık,
Yaşam şarabı yerine,
Göz yaşlarımı içmem için,
Yaşam nefesi yerine,
Aşkın kederini solumam için,
Hoşça kal kader,hoşça kal,
Diyerek hızla uzaklaştım,
Gün ışıdığında yeniden,
Yeni sevdalara kanatlanmak,
İstiyorum çünkü ben.