Hoşça Kal Anne Şiiri - Ferhat Seyrek

Bilmem hatırlar mısın anne,
Ben çok küçükmüşüm o zamanlar.
Babam ve sen damda bir şeylerle uğraşıyormuşsunuz.
Aşağıdan gürültüyü duyarmışım ben de.
İrkilirmişim olduğum yerde.
Sen de dışardan hissedermişsin ne olduğunu.
Şimdi de hissediyormuşsun anne,
Yapayalnız mezarına geldim, duyuyor musun?

Seni çok kızdırırdık biz,
Kardeşimle ben çileden çıkarırdık adeta.
Sen de eline aldığın gibi ne varsa,
Peşimizden koşardın dövmek için.
Sonra kardeşim düşerdi yere,
Başlardı ağlamaya.
Sen atardın elindekileri;
Dayanamaz, bizimle beraber ağlardın.
Şimdi ağlıyor musun anne?
Kardeşimle ben çok ağlıyoruz yanına gelince.
Şimdi de ağlıyor musun?

Bir gün okuldan geldim, öğle arasıydı.
Sen çalışıyormuşsun babamla beraber.
Babam mola verdi biraz dinlenmek için.
Sen hala çalışıyordun anne.
Sonra babam seslendi usulca
‘Bak oğlun geldi’ der demez,
Attın kazmayı, küreği bir yana
Gelmiştin yanımıza.
Çay da varmış, içmiştik üçümüz beraber.
Ne sevinmiştin o gün ben geldim diye,
Oğlumla beraber çay içtim diye.
Anne bak yine geldim yanına;
Şimdi de seviniyor musun anne,
Seviniyor musun?

Hey anne ben geldim,
Bir tanem dediğin oğlun geldi
Büyük adam olacak dediğin oğlun.
Seni askere gönderince nasıl dayanırım hasretine dediğim ben;
Şimdi gurbet ellerindeyim.
Yakında askere de gideceğim.
Peki, ben nasıl dayanacağım
Sensiz askere uğurlanmaya anne?
Şimdi beni uğurlamayacak mısın?
Ardımdan su dökmeyecek misin?

Ben geldim yine yapayalnız
Sensiz bu diyarların kahrı çekilmiyor anne.
Kimse halden anlamıyor.
Kimse derdime çare bulmuyor senin bulduğun gibi.
Anne, bir sen anlarsın halimden.
Bari rüyalarıma gir de
Bana bir kez olsun yardım et.
Beni sevindir ömrüm boyunca.
Nasıl olsa geçer bu ömür
Ben de gelirim yanına;
Kardeşimle beraber olur,
Rahat vermeyiz sana kabrinde
Seni kızdırırız yine.

Anne, bak şimdi gidiyorum;
Sonra yine geleceğim.
Şunu unutma ki anne:
Sen benim bir tanemsin.
Seni hiç unutmayacağım.
Senin yanına daha çok geleceğim.

Hoşça kal anne, sağlıcakla kal.