Büyüdükçe insan kendine bile alışıyor
Ne çok oluyor bazen
Ne yetmez ne yetirmez bazen
Bir fidanın dibinde çağlayan oluyor
Bir bardak su da taşan son damla bazen
Ya da küçük oteller rehberinde okunmayan sayfa oluyor
Büyüdükçe insan kendine bile alışıyor
Bu yaşamaya alışmışlıkta
Ah bir de yokluğun olmasa
Ne çekilir çile olurdu özlem.
Kayıt Tarihi : 22.5.2006 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!