Hoşça Kal Şiiri - Çizgili Mavi

Nereye gideceğini bilmeden çıkılan yolculuklar var içimde,
Hem yol arıyorum hem yol alıyorum.
Nereye gideceğimi bilmeden düşüyorum yollara,
Yürüdüğüm yol da sensin, vardığım yer de.
Sende, sensiz yürüyorum… Yapayalnızım.
Alabildiğine sen varsın her yanımda;
Baktığım her yerde seni görüyorum,
Ne yana bakacağını bilmeden çıkılan yolculuklar var içimde.
Hafızam silindi, adımı unuttum neredeyse…
Sureti cennet gözlerin, çıkmadı aklımdan!
O kadar sen sarmışken etrafımı,
Sende, sensiz yürüyorum.
Yalnız başımayım ne seslensem duyanım var ne bir seslenenim,
Göz gözü görmez bir karanlık, mahşeri bir sessizlik…
Ben seni görüyorum, seni duyuyorum.
Kulağıma küpe oluyor kelimelerin.
Git diyorsun bana,
Gözlerinin kal demesine aldırış etmeden…
Dilinden dökülüyor, fermanım. Duyuyorum!
Son şiirimi yazıyorum sana.
İçinde adın hiç geçmeden.
Tüm tasvirleri, tüm kafiyeleri sen olan bir şiirde,
Sen artık yapayalnızsın…
Sende, sensiz yürüyorum.
Ben kayboluyorum yolda… Seni kaybediyorum.
Küçük bir çocuk gibi ağlıyorum kalabalığın ortasında.
Gözümden akan yaşta seni buluyorum.
Gitme daha fazla, diye yalvarıyorum.
Duyulmuyor feryadım, kısılıyor sesim…
Ben seni terk ediyorum.
Ben, beni terk ediyorum,
Benliğimi sende bırakarak.
Son gözyaşımı döküyorum sana,
Son kez ağlıyorum karşında.
Gözlerine… Son kez bakıyorum.
Sana son kez ölüyorum!
Hoşça kal.