Hoşça Kal Şiiri - Zeki Uçar

Sizi seviyorum!
Hoşça kal demiştin.
Yüreğimden bir ses te,
Sen; sevmesini biliyor musun?
Diyor,
Eğer bilseydin:
Hatalarında aramazdın;
Mutluluğu hep,
Mısra ,mısra..
Hiç yangınlarda buldun mu
Yüreğini, alev alev?
Avuçlarında dizildi mi
Gözyaşların
Huşu içinde?
Tanrısal bir sevgiyle..
Seni arar diye,
Gelir diye;
Bekledin mi onu?
Kahroldun mu ona
Acı veren her şeyden?
Kendinden bile sakladığın
Oldu mu
Sevdiğini?
Hele herkesten
Bir sır gibi..
Hiç kendin için
Sevdiğin oldu mu?
Ama sadece,
Kendin için..
O,seni aramasa,
Gelmese bile..
Hiç duyabildin mi bunu
Yüreğinin derinliklerinde?
Ve yineleyebildin mi bu çağrıyı?
Çağıranın da,
Çağrılanında sen olduğu..
Eğer yeniden doğsaydım;
Seni ,tekrar sevecektim
Diyebildin mi?
Ve inandın mı
Kusursuz bir iman gibi?
Hiç yaşadın mı sevgiyi,
Damarlarında gezinen
Kan gibi?
Hissettin mi sıcaklığını
Yüreğinde?
Ama hiç sevmedin ki!
Sevgi,
Yaşamının bir hatası
Oldu hep!
Ve sevdiklerin;
Hata kabul edilemeyecek
Kadar, griden bir bulut,
Ufuk çizginde ...
Bu yüzden, hatalı olan
Her şeyi sevdin; deli kız!
Hatanda yardım
Edenleri bile...
Ve duydum ki!
Yaşamınla içre olmuş;
Yüreğini açmışsın!
Eski hatalarından biri ile
Evlenmişsin!
Bu yüzden, beklemene
Gerek yok!
İkinci yaşamı,
Hata yapman için...
Ahh!..
Keşke hatalarınla değil,
Doğrularınla olsaydı
Övüncün..
Hoşça kal
Deli kız!
Hoşça kal...