Hoşça kal Şiiri - Aziz Karataş

Yıldızların koynunda,
Yalnızlığa ağlayan bir çocuk,
Seni sevmeye öyle narindi ki,
Bir bakışında eridi yüreği.
Mercan dudaklarda,
Islanmamış dualar duruyordu,
Körpe karanlıklarda güneş,
Paslı acılarda,
Şiirlerin altın kafiyesi.
Şimdi başını usulca yere eğip,
Ardından kor bir yürek yangını bırakıp,
Gidiyorsun…
Hayallerin yazgısına,
Derin sularda boğulma.
Sevdamıza ayrılık yazılmış.
Hoşça kal,
Sevgilim,
Mutluluğum,
Gönül sevdam,
Hoşça kal…