Hoşça Kal! Şiiri - Mehmet Büyükdağ

Nasıl yazdım bilmiyorum ama,
Söylemek istiyordum sana.
İçimde yaşarım,
Belki dayanırım dedim,
Olmadı...
Olmuyor...

Gördüm o gün gözlerinde bitmişliği,
Gördüğüm an bittim,
anladım bir daha geri dönmeyeceğini.
Ben de inanmazdım sana olan aşkımın biteceğine
Ama hayat bu,
İnandırıyor bazen inanmak istemediklerine.

Az kapamadım kulaklarımı sevgisiz sözlerine,
Az göz yummadım yıllardır samimiyetsizliğine,
Ama bir yere kadarmış,
Duraklarda sevgi beklemekte,
Sevgisiz kalmakta varmış.
Seni delicesine özleyip,
Kavuşamamak benım alın yazımmış.

Yollar sıkıldı artık senın yanına gelıp
Sen’sız gerı dönmemden.
Duraklar sövdü resmen beni, her gün beklenir mi diyerekten.

Kaç otobüs geçti önümden, sen çıkarsın diye içinden, gözlerim aramaktan yoruldu.
Ama bu son,sonuncusundaydın sen,hep sonlara doğru gelirsin zaten.
ve geldi işte son otobüsüm gidiyorum ben,
Boş geçen onca yıla rağmen,
Hiç duymadığım aşkına kırgın ve mutsuz olmama rağmen
Yüzümde hafif bir tebessüm
hoşça kal, gidiyorum ben.