Hoşça Ama Kal Şiiri - Saadet Yıldırım Ünal

Bir hüzün asıyorum gözlerime

Kızıl tenli,ıslak

Asık yüzlü pişman bir kelimeye sığıyor bütün yaşam

Bölündüğüne çoğalsın anlam

Hoşça ama kal...

Vatanımsın hürriyet kokan

Ellerime izi düşmeyen güzelliğinde

Tek kişilik arınacak aşk

Sana benzer her mısra,her insan, her sokak

Tükettiğim gecelerin kimsesizliğinde

Çoğalıyor yüzündeki çocuk

İri,günahsız,masum

Kardan gülüşlü fotoğraftın,uzak tanışıklığında soğuk

Gözlerime tutunan yosun

Direnişimdi inatçı ve yeşil umudun

Bu aşka geç kaldın demesin künyem

İlk defa yorgunum korkak dogmalarınızdan

Asılıyordum kendime,infazdır her uyku

Yorgunum şafaklara sen doğurmaktan

Kızgınlığım anneme,halbuki bir çocuğum

Bir hüzün asıyorum gözlerime

Teni kızıl,teni ıslak

Gittiğin her iklimden sana varacak

Gözlerimden türeyen yağmurlar

Üşüme sakın,ıslan

Vatanımsın hürriyet kokan

Hoşça ama kal