Hoş Sesli Kaval Şiiri - Recep Karadereli

yıllar geçsin ki,
tercübeler ses versin..
İnsan kemale ersin..
kötüye söz çok,
iyiye güzele, affedersin…

gönül dostluğu,kıtlıklarda derman,
meydan,çıkarcılara olmuş harman…
insan,düşene ne yoz muş…
birinin acziyeti, ötekine kozmuş...

uyandım tak diye,
paylaşmak, hikaye…
boşa yakınmak mış,
artık anladım..
dert anlatmak yok,
kahrı içime attım…
kendim yandım,kavruldum…
hoş sözlere, karnım tok,
riyakar gülüşlerle, çok savruldum…
hak yiyiciye, kabustum…
ok gibi deldi dilleri,
istedim,yumuldu elleri...

varsa,sustum…
amma,vampir perileri,
kokumu tez aldı…
dudaklarım çatladı,
avuçlarıma kan kustum…

el elin derdini,dinler aval aval,
medete arka yok, varsa,badem gözün,
dinle,hoca dan martaval..
cürmün sinek, boynuzun da öküzün,
paylaşmak mı, hoş sesli kaval…
Mar.10