Zaman elindeki varlığımızdan,
Günbegün çalıyor, çalıyor dostum.
Her an yutmak için bir azamızdan,
Sihirli diliyle yalıyor dostum.
Zaman yol, biz yolcu doğar büyürüz,
Gece gündüz düşe kaka yürürüz.
Aymasak da birçok şeyi görürüz,
Zaman hiç vermeden alıyor dostum.
Kim kalmış ki, ezelinden ebede?
Doğan güneş hiç kalır mı tepede?
Ne demiş bir üstat, “şu gök kubbede,
Sade hoş bir seda..” kalıyor dostum.
01.06.1978
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 10.9.2014 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!