Hoş Olmadım Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Bu dünyaya mîlât oldun,
İstenildi evlât oldum.
Düğün dernek murât buldum,
Bir türlü ben hoş olmadım.

Abey oldum kardeş oldum.
Hakîkatli bir eş oldum,
Kader ya bir kalleş oldum.
Çok içtim sarhoş olmadım..

Fırın oldum pide oldum,
Bağ bahçalık fide oldum,
Torun torba dede oldum,
Bir türlü coş olamadım.

Gülerim kel diyenlere,
Neyleyim el diyenlere
Koşardım"gel"diyenlere,
Koştukça boş olamadım.

Hâlâ benim amca oldum,
Ben gerçeği anca buldum.
Sevince yamanca oldum,
Kalbim var taş olamadım.

Papazmışım kiliseye
Sizi de kim önemseye
Allâhtan başka kimseye
Eğilmiş bir baş olmadım

Memur oldum mâ'mur oldum,
Yola geldim hamur oldum.
El istedi yağmur oldum,
Soframda aş bulamadım.

Karşıma geçip durdular,
Nişan alıpta vurdular.
Kanatlarımı kırdılar,
Uçtum da kuş olamadım.

Ne söylersin EFİLOĞLU,
Onlarda bir Allâh kulu.
Denediler her bir yolu,
Ben kimseye tuş olmadım.