Hoş Kal Şiiri - Harun Sarıkaya

Bir kez daha elim sallanıyor boşlukta
Sanırım tekrar ediyorum ayrılık seremonisini
Olmayışının tatsızlığıyla boğuşuyorum
Bu kapkara gecede
Kıvır kıvır saçlarını okşamayı özlüyorum
Özlemek...
Bu bulutsuz zifiri karanlıkta
Bu umutsuz buz gibi soğukta
Bu sensiz üç yüz yetmiş sekizinci günde
Ben yine senden ayrı
Ayrılığı düşünüyorum

Yolları süpüren rüzgârla dilimden dökülüyor ağır kelimeler
Gözlerim nicedir şensiz
Nicedir mutsuz
Ve nicedir sensiz
Keşke varırken dilime pişmanlık esir alıyor tenimi
Bir bir yanan milyon ışık yıllık yıldızlardan seçilen aydınlıklar karşısında
Seni düşünüyorum yine
Sen başka şehire şans tanıyorsun
Aynı şehirdeyizdir belki de
Ama beraber yazılamayacak kadar ayrıyız ikimizde
Özlemek kere özlemek

Vedaların makbuldür hoşça kalmak
Hoş...
Senden uzakta hoş kalınmıyor ama
Adet yerini bulsun
Daha ivedili hoşça kalmalara