Hoş Görümü Şiiri - Cihat Şahin

Bir yave çıktı,” hoş görü”diye,
“Bi hoş görü’ye”,hoştur diyorlar.
böyle”loş görü”,dindeymiş güya(!)
Isıtıp ısıtıp, onu yiyorlar.

“Hoş görü”demek, taviz demekmiş!
Haçlı zokayı, yutup yemekmiş!
Bunun adıda; hoş bir semekmiş(!)
Ölçüyü bilmeden, sırf gaf yiyorlar!

kur’an’ın meali, değil gaipte!
Boğmayın akıl’ı, bir acayipte!
İdrakler galiba, sürgün naipte?
Kıstasa bakmadan, çok halt yiyorlar!

Resul-ü Ekrem, yetmezmi size?
Yetiyor artmıyor, o nebi bize!
Felsefe hurafe, bizim nemize?
Yanlış herzeye,”tevil” diyorlar(!)

Ey uykuda iken, sözde uyanık!
Sen bir Naimsin, buna hak tanık!
Dediğin görü, fazla bulanık!
Bu tipe; ”uyuyan Naim” diyorlar!

Dinden tavizle, çıkman ortaya!
Dereler pek derin, düşmen vartaya!
Doldurmak imkânsız, yönelmen saye!
Tarihte bu tipe, “hain” diyorlar!

Kim kimi severse, olurmuş ondan!
Mahşerde yoldaşmış, severse candan!
İsterse olmasın, karabet kandan,
“Herkes dostuyla kaim” diyorlar!

Dalalet bir girdap, düşmeye görün!
Hayatta insana, en ciddi sorun!
Bu işi siz birde, üstada sorun!
O tefsir tevil’e haiz diyorlar!

Mademki son asrın, vaizi üstat!
“Bediüzzamandır” onda meşhur ad!
Dünyalar diyor ki; ”olduk biz irşat”
“üstadda olmamış, taviz” diyorlar!

“Hoş görü” dönüştü,”na hoş görü’”ye!
Oda dönüştü, bir loş görü’”ye!
Bu ısrarlar niyedir,”bi hoş görü’”ye?
“Bu işte bir hinlik, vardır”,diyorlar!

Her hoşluk cem olmuş, kuran’da ancak.
Dahası sünnette, nebide ancak!
Yapılmış surlar, dikilmiş sancak!
Mümine “bu tarzlar caiz”,diyorlar!