Hoş görmek iyi de aşırısı zora sokar değil mi?
Pirinç’e giderken evdeki bulgurdan oldurur
Hep hoş görülmeye alışan huysuz ve geçimsiz
An gelir bütün güzel çiçekleri bir anda soldurur…
Cimrileri hoş gördük, cüzdanımız boşaldı
Mağrurları hoş gördük, yüzümüzü kızarttı
Nankörleri hoş gördük, saçımızı ağarttı
Vefasızı hoş gördük, vefayı boza sandı…
Geçimsizler huysuzlar, hoş gördükçe azarlar
Olur olmaz her yerde, her insanı bozarlar
Kavga ile beslenir, her değeri yıkarlar
Akla hayale gelmez, senaryolar yazarlar…
Kalbi kırık insanlar, hoş görüye muhtaçtır
Bilmeden hata yapsa, affedilmek ilaçtır
En hoşgörülü insan, başımızda bir taçtır
Hoş görü bazen şifa, bazen gözdeki yaştır…
27.12.2011
Erol GüngörKayıt Tarihi : 19.7.2016 11:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
