Hoş Gelir Şiiri - Elif İçöz

Aşkın zerrelere fısıldadığı heceler hoş gelir,
Yâkîn edenin, ruhları kavuşturduğu;
Ruyâlı geceler de...
Usulca sokulur ruhuna, tek olur beden.
Edep ile birleşende, lütuf olunur;
Ayrılsalar da hoş gelir...

Vakit ola sofra kurulur, türlü türlü aş gelir.
Kudret helvası sunar;
Gönlü kara, bilmez ona taş gelir.
Kimi yemez bilir, gözlerinden yaş gelir...

İnsan bu; gölgesinde uzandığı ağaç hoş gelir.
Gölgeler uzar, ardından ay ve güneş gelir.
Tüm ağaçlar bir olur o vakit;
Ayak altında dünya, tadı bir mayhoş gelir.

"Kahrın da hoş, lütfun da hoş"
Bildi ise sevgili;
Gönüle "Hoş geldin" denen;
Gelese de hoş, gelmese de hoş gelir...