Bütün insanlar yaralı doğarlar, bazılarını hayatta karşılaştıkları hemcinsleri tarafından ya tamamen öldürülür, ya da tamamen güldürülür! Bütün hikayeler bir anlaşılma, anlama, anlatma, algılama, duyu, duygu, gönenç, bulunç ve sevgi üzerinden geçerek sınar bizi hayatın içinden geçerken!
Bütün insanlar yaralı doğarlar, yaralanırlar, yaralarlar, yaralarını iyileştirenlere rastlarlar ve yaralar iyileştirirler … Bazen doğa kendi yasaları gereği bizi sıfırlar; öldürür hastalıktan, yoksulluktan, baskıdan, sömürüden, talandan, … Bazen de yaralar iyileşmeden ölürler/ ölürüz/ öldürürler! Yeniden doğmak üzere!
Sen geldin ve benim bütün yaralarım iyilesti, hatta kangren olmuş bir bedenden sportif, ruh sağlığını faşizmin ve kapitalizmin bile kıramayacağı kadar kuvvetli bir direkle bana sarmışsın. Hiç bir felaket bu gücü benden alamaz! Bütün yaralar iyileşir. Sen geldin ve ben bütün lepralarımdan kurtuldum, hummayı yendim, psikolojiyi yeniden tarümar ederek şizofreniye devrettim.
Ve sen geldin! Ben de yeniden toprakta güverdim! Bu kuvveti bana nemli bakışlarındaki yücelik bahşetti! Hoş geldin! Çiçekler senin, sen de çiçeklerinsin!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta