Hoş Geldin Yalnızlık Dostum…

Eylül ya;
Eylül işte;
Bütün yanlışlıklarım hep sende başlıyor
Yatağımda ilk senle üşüyorum
Yalnızlığımı hep senle hatırlıyorum
Yağmurlarımı caddelerime saçıyorsun
Ne kadar sevdiğimi bilmez misin yeşili
Sen yaprakları sarartıp döküyorsun
Hep çiftçiler sende telaşlı
Buğday başaklarını kesiyorlar
Kalanı da sen talan ediyorsun…
Hoş geldin kan davalım benim
Yalnızlık dostum…

Eylül ya;
Eylül işte;
Pencerelerde dikilmiş çocuk suhuletimi
Yağmaladığım iklim…
Balıkçılar hep fırtına telasında
Limanlar hep öksüz aşklar kokar
Ne amber kokusu nede yasemin
Hep bir yanımda çocukluğumdan kalma
Yalnızlık kokusu…
Bir terlerim sende
Birde buz gibi üşüyorum…
Eylül’üm ya
Beklide yalnız olmak bir bana yakışıyor
Bir sende susturuyorum kalemimi
Bir sende yalnızlık yazıyorum çünkü
Yetim kalan bir çocuk gibiyim seninle
Takvimlerde bir rakam büyüyüp
Basıyorsun gırtlağıma her sene
Gene de hoş geldin kan davalım benim
Yalnızlık dostum…

Anlatacak o kadar şey var ki sana
Gen yalanlara kandım biliyor musun?
Gene aldandım
Yine duyguları mı çaldırdım
Gene sevdim anlayacağın can düşmanım benim
Gene terlettim yüreğimi
Avuçlarımın içi terledi…
İki damla gözyaşı düşürdüm sen gelmeden önce
Çok kötü vurdular bu sefer
Canımı çok yaktılar
Söyle Eylül söyle
Söyle benim nefret ediğim
Bilir misin sen yüzünü ıslatmadan ağlamayı
Bilir misin yüreğinle kanlı bıçaklı olmak demek
Offfff of
Şımarırken yalnızlığın odamın duvarına
Bir mülteci ölüyor satırlarımın arasında
Hoş geldin Eylül
Cenaze törenine yetiştin gene
Hoş geldim can düşmanım
Kan davalım…
Dostum hoş geldin Eylül…