Gecenin kuytu bir köşesinde yalnızlığına ağlıyorsun eminim...
Gözyaşları sel olmuş ciğerlerine doğru inerken,nefes almak güçleşiyor ve sigarandan derin bir nefes çekip maziyi düşünüp geleceği düşlüyorsun.
Yaptığın onca iyiliğin faziletin tüm gerçekliğiyle yıkıldığını görmek acı versede hayatı bir yerinden yakalamak istiyorsun...
Eskiye dair ne varsa silip atmak kolay gelsede yaşanmışlıklar hoşuna gidiyor ve bir an gülümsüyorsun işte yalnızlık bu...
Hoş geldin yalnızlığım...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta