Hoş geldin Yalnızlığım Şiiri - Mekan Atac

"Gitmekle kalma  arasında bir acı.
Zamanın celladı çok acımasız.
Hayat ise kısa..."

Duvarda sessizce,
hüzün dolu ve
isteksizce ilerleyen
odamın saati.
Yalnızlık rolünü oynayan,
her defasında bunu
yüzüme vuran,
suratsızca parlayan
tavandaki ışığım.
Başımda dikilip
hüngür,hüngür ağlayan kapım, pencerem...
Bu günlerde huysuz duran masam, sandalyem...
Ve üşüyen ceketim...
Gök yüzünden düşüp,
nereyi sormak için bana geldin.
Yalnızlığımı yüzüme,
yüzüme vuran;
camlarımı kamçılayan yağmur.
Kulaklarımı sağır eden çığlıkların
ve yastığıma düşen intiharların...
Beni boğuyor...
Yeniden yaşattırdı beni..
Bir varoluş sanki.

Sonra gülüşü düştü odaya.
Ardından yalnızlığı kapladı her yanı.
Yalnızlığıma yol açın
yer verin ıslak duvarlar...
Geç otur sohpetin derin...
Sarıl bana,
Gölgen düşsün odaya...
Büyük bir istemsizce
Hoş geldin... yalnızlığım
Hoş geldin...