Böyle karanlık gecelerden birinde,
Şiirlerin içinde buldum seni..
Kendi halinde yanan mum misali,
Çevreni aydınlatma çabasındaydın.
Tükenmek üzereydi ışığın...
Ne halini gören vardı gecede,
Ne dilinden anlayan.
İşte tam da o an,
Bir merhaba oldun mısraların arasında.
Ne de güzel parlıyordun,
Gecenin karanlığında sen...
Cebinden bir mum çıkarıp uzattın.
'' Farkettim sönmek üzeresin fakat,
Yanmaya devam etmelisin her şeye rağmen.
Bu ışığa ihtiyacı olanlar var çevrende''
Yeniden alevlendi mum ışığı.
Eskisinden daha canlı ve parlaktı artık.
Anlamıştı sonunda birileri dilinden.
Anlamak ve anlaşılmak güzel şey...
Can verdin şiirlerime, umut oldun.
Ve hoş geldin karanlık gecelerime sen....
Kayıt Tarihi : 2.7.2020 12:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!