Hoş Geldin Bahar

RUHUM HUZUR BULUYOR ARTIK

En son ne zaman hayata böyle huzurlu uyandığımı hatırlamıyorum…
Kaç zamandır üzerimde bir ölü toprağı vardı…
Beynim duygularım çöp olmuş, darmadağın bir dönemden geçtiyordum.
Hatalarım, yanlışlarım oldu, Her şeyim darmadağındı,
Bir boşluk, yokluk ve arayış döneminden geçtim…
Tek istediğim mutluluğu ve huzuru bulmaktı,
Senin baharı beklediğin gibi…

Hani bazen bir bakarsın karşındakine, yüreğin ısınır,
Ya da bir söz söylersin, kalbe dokunur,
Yüreğin parıldar, karanlık olan ne varsa aydınlanmaya başlar ya,
İşte öyle geldin bana,
Gündüzüme güneş, geceme ay gibi geldin…
Sen geldin, bahar geldi,
Dağılıyor kara bulutlar gökyüzünden,
Manolyalar çiçek açıyor, güller tomurcuk veriyor,
kuşlar uçuşuyor gök yüzünde,
Ve denizin iyot kokusunu, hissedebiliyorum ruhumun derinliklerinde…
Evet bahar geldi, hoş geldi,
Yaşacancak bir bahar var artık,
Huzurun olduğu,
kalbe dokunan ve saran bir mutluluk var artık,
Sen varsın…

Duygularımı çok derin yaşarım aslında,
Kelimlere dökmek zor gelir çoğu zaman,
Ama bazen bakmak yetmez, görmek, dokunmak yetmez,
İşte nasıl diyeyim,
Şiir yazmak istersin ruhuna dokunana ya,
Benim ki de öyle bir şey…
Şiir özeldir benim için, öyle yazılamaz herseye,
Duyguların yoğun olması lazımdır,
Ve hak etmelidir karşıda ki,
Hayatıma değer katmalıdır..
Özel olmalıdır…
Ve ruhuda şiir gibi olmalıdır,
Okumalıyım senin her dizeni ve mısranı,
Anlamam lazım seni,
Ruhunda yaşamak için …
Ama öyle hızlı bir şekilde değil,
Zamanla öğrene öğrene,
Kırmadan incitmeden …
Anlamam lazım,
Tanımam lazım,
Seni yaşayabilmek için …

Ben geldim,
Sen geldin,
Bahar geldi işte…
Uyanıyorum artık,
Hayat veriyorsun ruhuma …
Gözlerim daha bir güzel bakıyor hayata,
Bahar havasını soluyabiliyorum,
Nefes alabiliyorum…

Hoş geldin…
İyi ki geldin …