Hoş Boşluk Şiiri - Bekir Kalaycı

Gözlerim takılıyor ayrıntılara, bazen halıdaki motif bazen kuytulara. An yavaşlamış hissediyorum, bir aldığım nefesi verirken iki edemiyorum. Hiçbir şey yok sanki dünya üzerinde, dalmak için gelmişim boşluğa yeryüzünde. Bazen bir hüzün, bazense kederle göğsümde bir boşluk duruyor. Takılıp kalıyorum ayaklarım üzerinde, gözlerim görmüyor varlığıda düzenide. Bir şarkı diliyor ama açamıyorum. Unutmak istediğim şeyleri hatırlayamıyorum. Garip serzenişler var boşluğumda, koynumda yer etmişken yüzlerce lütuf. Yalnızlığım gökyüzündeki yıldızlara birer atıf. Tekten ilerliyor bende kalanlar. Hatıratım kirli bir yazgı dahi olsa yok hiçbir yerde. Dönüp bakmak, görmek istiyorum hayrı, geride kalan şerde. Göz retinamda büyüyor ürkünç olmayan karanlık. Algılarım beynimin odalarında bir bir yıkılmakta.
Artık korkulası olan karanlık dahi aydınlık. Bende dünyaya dair bütün algılar yakılmakta.