İşte yine kahreden yalnızlığım ve ve sensizlik
Boş bir yatakta vücudum sakin ve kıpırtısız
Gökyüzünde yıldızları sayıyorum gece yine ıssız
Gözlerim uzaklara ama çok uzaklara dalıyor
Tam tutacakken seni ellerin koyboluyor
Sen benim sevipte okşayamadığım
Gönlüme sıvdıramadığı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta