Horyat Şiiri - Adnan Kasapoğlu

Horyatla
Horyatla açıldı kulaklarımız
Horyatla sezdik anne sevgisinin sıcaklığını
Horyatla başladı dostluklarımız
Zamanın çelik eli
Kaderin keskin kılıcını
Taşa vurdu, ovuldu
Dağa vurdu, yarıldı İnsanı insana
Kalbi kalbe
Bağlayan, bağları kese kese
Kin ırmakları üstüne kurulan
Sevgi köprülerini
Düşürdü köprü köprü
Çaresizliğini
Güçsüzlüğünü
Horyatın yalçın kayalarına çarpınca anladı ancak
Çünkü horyatta birikir
Yaşamın zor koşullarına
Karşı koyma yöntemlerini
İçeren insanlık öğeleri
Horyat
Milletin kimliği
Dili, sözü
Eli, gözü
Türkmen'in özü
Ve yıkılan dağların
Bir zaman kalan tozudur

Baba bugün
Zaman kalı (1)
Gün gider, zaman kalı
Yıkılı yüce dağlar
Tozu bir zaman kalı

(1) Horyat folklordan alınmıştır