Horultular arasında uyumaya çalıştım.
Uyku kaçtı, ben yakalamaya uğraştım.
Sağıma döndüm nafile, soluma döndüm nafile
Horultu kervanı yola revan oldu ha bire…
Yılmadan kıvranıp durdum yatakta saatlerce.
Horultu senfonisiyle geçip gitti gece…
Gel dedim kaçan uykuya, çal kapımı ne olur!
Zalim olma bu kadar, bak sonra eden bulur.
Koştum ardından ver uykumu geri ver diye,
O, bana dedi; ‘ bu sana horultu korosundan eşsiz hediye…’
‘Ben almadım uykunu horultular götürdü.’
‘Uykunu asla dinmeyen horultular süpürdü.’
Bir saniye olsun gözüme uyku girmedi.
Bu gözler, yandı sabaha kadar, uyku yüzü görmedi…
Uyku hasretiyle kıvranıp durdum ama faydasız.
Kaçıp gitti uyku kedersiz ve tasasız.
Ercan KURBAN
06.04.2008 KIRGIZİSTAN
Kayıt Tarihi : 13.6.2008 12:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Kurban](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/13/horultu-senfonisi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)