Hortum Şiiri - Bekir Uğurlu

Dev bir hortumun göbeğindeyim şu an.
Yerinden sökülmüş onca nesne
Onca toz toprak gözümde,dönüp dururum
ortası,
boşluk,
ben ve hortum.

Unuttum,
Nerde başlamıştık dönme dolaba.
Hah
Hatırladım.
Gözüm bir göze takılmıştı,
O an dönmeye başladı başım,.
Hortum bahaneydi
gözlerimiz döndürmüştü nefsimizi.

Hiç yerden kesilmemişti bunca uzun ayaklarım.
Son girdabın yakınındayken
Güvercini yakaladım.
Kalbi kanadında
Kalbim
Kanadığında.

Ve bitti işte,
Çok kısa sürdü ömrü
Yere bastı ayaklarımız.
Gözler mağrur,
Gönül mağdur,
Yaralı her yanım.

Kasırga sonrası sessizlil bu olsa gerek,
Dağılmış duygular,
Toparlanamamış şaşkınlık
Patlamış yürekteki volkanik taşkınlık.

Bitti işte ne yazik.
Yanaktaki yaş kurusu
Yüreğin tuz ihtiyacını
gideremez ki.