Horoz Girdi Kümese Şiiri - Kazım Karagöz

Ordumuz Suriye'ye girdi bir sabah erken,
Cerablus, Rakka, Humus, Halep, Kobani, derken,

Musul'a ilerledi ve daha sonra Kerkük,
Bu saydığım bölgeler ekseriyetle Türk;

Zaten bekliyorlardı Mondros'tan beri bizi,
Kalpten sevindirdi bu sefer haberi bizi...

Şimdiye dek on kere Musul fırsatı çıkmış
Zaten usulsüz imiş antlaşmalar açıkmış.

Mütarekeden sonra girmişler İngilizler,
Haksız yere yüz yıldır bizim hakkımızı yer.

On seferinde de biz cihanda sulh demişiz,
Basit tehdidi bile yutkunmuşuz, yemişiz.

Bu onuncu fırsatmış girmek zorunda kaldık,
Füzelerin ardından gitmek zorunda kaldık.

Değilse yine de biz girmek istemiyorduk,
Biz yine de yurtta sulh, cihanda sulh diyorduk.

Demek ki vakti gelmiş, kader çekiyor bizi,
Biz kendimiz değil Hak istiyor gitmemizi.

Bu durum köyümdeki günleri hatırlattı;
Zaten o günlerimin her biri ayrı tattı.

Bir fasülye sırığı bana verirdi anam,
Ve bir de kardeşime, ardından derdi anam,

Ben kış, kış, kış diyeyim, siz değneği sallayın,
Kenardan kaçırmayın, aman iyi kollayın.

İki gün hapsedilip sonra kesilecektir,
Çünkü şehirden bize misafir gelecektir.

Arabaşı olacak iki günün sonunda,
Zaten üç dört horoz var vadesidir onun da.

Devletimiz de aynı tıpkı o horoz gibi,
Girmesini zorluyor kainatın sahibi...

Girelim ki onlar da oh! kurtulduk desinler!
Doksan sene sonunda oh! kavuştuk desinler! ..

Barzani oğlu bile gelin artık, ya, diyor,
Naz mı ediyorsunuz? Diye sitem ediyor.

Nihayet anlaşıldı horoz girdi kümese,
Türk'e, Kürde, Araba güven verdi herkese...