Horoz Şiiri - Çay Şairi

Sabahın erken saatleri gün yeni yeni ışımış
Küçük bir kız çocuğu kendini dışarı atmış
Elleri pamuk şekeri seher yıldızı gülen gözleri
Bal damlıyor dudaklarından taze kiraz rengi
Saçlarına rüzgar vurduğu zaman
İki elma beliriyor kırmızı yanaklardan
Gamzeleri olmasa anlamazsın
Yan yana iki elma duruyor sanırsın
Elinde sopa koşturuyor bir oraya bir buraya
Nazar değmeden umarım oturur şuraya
Bütün gözler onun üstünde anne babası
Seveni çok ilerde olmak isteyen kaynanası
Nadide nâzenin bir çiçek bu tatlı kız
Yerinde durmaz ele avuca sığmaz balkız
Böyle olacağı belliydi nazara geldi ah canım
Bir horoz ile dövüşmesi kalmıştı sanırım
Bal dudağının kenarı kanıyor
O gülen gözleri şimdi ağlıyor
Horozu kesmek lazım horoz ona kurban olsun
Nasıl da dudağını ısırdı ah horoz alacağın olsun
Yıllar geçti olay unutuldu ama izi kaldı
Çok insan üzülse de yarayı ona yakıştırdı
Evet farklı bir hava katmştı bal kıza
Horoz yapmıştı yapacağını işte
(İnsan o dudakları öpmeye kıyamasa da)
İnsan o dudaklara bakmaya kıyamasa da

Bilgehan Işık