Hörgücünde Acılar Taşıyan Deve

Havadislerim var uzak diyarlardan
Sürünerek geldim size
Hörgücümdeki acılâr ile
Bir sorayım önce halinizden hatrınızdan

Aşkların en kızıl hali
Bir bukle çiçek misali
Doğarken delikanlının göğsünde
Hayali, genç kızın ellerinde ölüverdi.

Ruhlarında çiçekler besleyen
Gencecik simalar gördüm
O çiçekler ki gözyaşlarıyla beslenen
Ölü gözyaşları ve solgun çiçekler...

Gün geçtikçe ağırlaştı hörgücüm
Yürüdüğüm yolların acılarıyla doldum
Ve kayboldum ruhunda ıssızlığın
Gördüm kalabalık olduğunu yalnızlığın

Babalar da gördüm
Çocuklarını incitmeyen
O çocuklarla büyüdüm
Ve babaların da öldüğünü gördüm

Peki hep ölümler miydi gördüğüm
Halbuki acı hayatın kendisiydi
Lâkin hayatın ölümüydü gördüğüm
Acı ise hala yerli yerindeydi

Nihayetinde hörgücüm
Günahlarıyla doldu ademin
En sonunda çarmıha gerildim
Öldüm ve soldu kızıl çiçeklerim.

Ben, hörgücünde acılar taşıyan deve...