Hor Görmeyin Garibi Şiiri - Ertuğrul Erdel

Doğar bir gün bir bebek.
Gökten inme bir melek.
Bilemez geleceği.
Ona neler verecek.

Gün geçtikçe değişir.
Çevresi, tüm insanlar.
Hayalleri yok olur.
Her an üzünç, acı var.

Gün gelir ezilir.
Gün olur aşağılanır.
Yiyecek ekmeği yoktur.
Umutsuzluğa düşer.

Dünyası yıkılsada.
Umudu kalmasa da.
Yoluna devam eder.
Yolu yokuş olsa da.

Yoktur yitireceği.
Yitirmiştir herşeyi.
Ayağını, elini.
Umudunu sevgiyi.

Birden ışık belirir.
Karanlıklar silinir.
Tüm güçlükler yenilir.
Mutlu günler de gelir.

Horgörmeyin garibi.
Yıkmayın hayalini.
O da bir insanoğlu.
Bütün insanlar gibi.

Her gördüğün insanı.
İyi tart, iyi tanı.
Eylemine bak onun.
Varmıdır İnsan yanı.

Garibe desdek olan.
Onun elinden tutan.
Onu mutlu kılan.
Özünde insan olan.

Ummadığın o garip.
Gün gelir çıkar galip.
Yaşam savaşında o.
İnsana değer verip.

(Mustafakemalpaşa/2 Nisan 1978)

Ertuğrul ERDEL