Hor Şiiri - Muhammed Leyla

İçimde bir huzursuzluk var, önümde idam sehpası,
Aforoz edilip asılmak, bir cinayet mebhası,
Her gün bir önceki günü özlemek, mütefekkir masası,
Önümde babaannem, elinde maşası.

Gassal, haydi yıka cesedimi
Belki bu yolla giderebilirim üstümdeki necaseti,
Bulmak lâzım aslında ölmeden önce hidayeti
Fakat zayıf dirayetim, inayetim dua ettim.

Gasilhaneyi açtığı gece ölmüş gassal,
Haram yolla alınan torpak, günahkâr vassal,
Burnum kanıyorken, elimde desmal,
Ayıktılar bu gece, git abdest al.

Dayak yollu tedib bu, çok güzel tedib,
Acımı anlayamaz ne sevgilim, ne de edib,
Evime gelen akrabam, masa altında dua edip
"Gitsin" dedim, geleceğimi mahvedip.

Şimdi özlesem geçmişimi ne yazar?
Tüm kitaplar aynı, klişeleşmiş romanlar,
Ağızdan çıkan söz değil, sigaradan dumanlar
Garip fikirler, anılar. Herkes aptal.

Çok zordu benim için sabah kalkıp okula gitmek,
Çünkü hiçbir öğretmen sessizleri sevmez,
İlkokul dayakla geçer, ortaokul ders,
Lisedeyken ikisi de yoktur, günler bitmez.

Gençlik hovardalıktır, şehrin nazlı kızları,
Evlendiğin kadın muhtemelen değildir ilk aşkın,
Bir bakarsın her gün aynı, borçlar taşmış,
Doğrusu ölmek istemezdim sayarken paraları.