Hoppala Şiiri - Bayram Çinkil

HOPPALA

Hoppalaa!
Sen de nerden çıktın güzelim?
Ben olmaz dedikçe bu aşka..
Sen, bana inat..
İllâ da gezelim,
Gene de gezelim..
Hoppalaa! dedim;
İn misin cin misin sen?
Desdur hele, dedim;
Aralama şu gönlümün
Kale gibi kapısını..
Ben, kimseye vermemiştim
Ne icar, ne tapusunu.
Kavun değil, dedim sana..
Kokusuna hiç aldanma.
Hele hele, sen sen ol da,
Al rengine de hiç kanma.
Vurmadan bıçağı düşün:
Bak kabak da çıkabilir.
Hoppalaa!
Sırnaşma öyle, dedim bebek..
Sütten ağzım yandı benim;
Yoğurdu üfleyip yerim.
Sana, yolun yakın iken
Çek git buralardan, derim.
Bir daha aldanmaya mı?
Hiç niyetim yok.
Sonra..
Sana sitemler,
Sana isyanlar,
Sana beddualar, ahlar ederim.
Bak, bayramımız mâtem olur, mâtemimiz yas;
Gündüzlerimiz gece olur, gecelerimiz zifiri;
Şu, ayın ondördü.. ömrümüz heba olur.
Hoppalaa!
Yahu tombaladan mı çıktın?
Hani sözün vardı bana?
Semtime bile uğramayacaktın.
Teneffüste değilim ben;
Zil çaldı da paydos oldu.
Sevgiyi aldılar götürdüler;
Mutluluğun ömrü doldu.
Aşk da yalandır be kızım;
Bu da benim sana son sözüm..
Anla bunu artık, anla.
Canım, ciğerim, arkadaşım, gözüm.