Sen insan/san
Bir elma
kurtlan sın diye beklemezsin
kovulmak için bahçeden...
Sıçıp elma ağacının altına
Tükürüp yılanın yüzüne
Siktir çekip en tanrısına
Basıp gider/sin...
Yani;
Bir güvercin ağzında
Zeytin dalı beklemezsin
Barışmak için hayatla
İnsan/san;
Sıçarsın küpeştesine
Siktiri çekersin alayına
Atlarsın
Nuh'un gemisinden
yüzersin içinin kıyısına
Varırsın kendine...
Zaman
bırakmaz ki zaten seni
Kurar dekorunu
''O'' Ayarlar mizansenini;
Ama sen yazarsın senaryonu
Okursun kendine...
Oynarsın yaşamanın rolünü
Tedriç tekamül
ve evrim basamaklarında
İnsan/san ...
Ve sonrasında
Uçları sivriltilmiş
kelimelerdir dilinde kalan...
Konuşsan
Dinleyeni kanatır sın...
Sussan
Sustukça kanarsın
Sessizlik lisanında
içe doğru
İnsansan eyer...
Kayıt Tarihi : 9.4.2017 09:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Öztekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/09/homosapiens-1.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!